«Περί Ελλάδος και Ελλήνων»

Η ταυτότητά μας αποτελεί κρίσιμο ζήτημα, το οποίο όμως καταχωνιάζεται στην εποχή μας, στην οποία κυριαρχούν ιδεολογίες διεθνισμού, μαρξιστικού ή κοσμοπολίτικου. Οι ιδεολογίες αυτές, ιδίως η δεύτερη, είναι εχθρικές προς την πατρίδα, την οποία θεωρούν ως ιδεολόγημα του παρελθόντος, ιδεολόγημα συμφοράς, καθώς πλείστοι όσοι πόλεμοι ξέσπασαν εξ αιτίας εθνικών αντιθέσεων.

Έφθασε μάλιστα η προπαγάνδα της νέας τάξης πραγμάτων να στοχοποιήσει τον πατριωτισμό ταυτίζοντάς τον με τον εθνικισμό, ώστε οι πατριώτες να σιωπούν απομακρύνοντας τον κίνδυνο να ταυτιστούν με τους εμπαθείς εθνικιστές. Όμως χωρίς πατρίδα ο καθείς μας δεν γνωρίζει πού ζει! Όσο και αν βάλλεται αυτή, οι λαοί θα παραμένουν προσκολλημένοι σ’ αυτήν και θα εκφράζουν την αγάπη τους φθάνοντας ακόμη και στη θυσία. Αυτό επιβάλλει ιδίως στους Έλληνες η μακραίωνη παράδοσή μας. Συνεπώς ακόμη και αν φαίνεται ότι ο πατριωτισμός εξανεμίζεται υπό τα επάλληλα πλήγματα των απάτριδων αθυρμάτων, που προωθούν αντιπατριωτικές ιδεολογίες, η πατρίδα θα παραμένει ιδέα και τόπος, που θα συσπειρώνει ιδιαίτερα σε δύσκολους καιρούς τα κατατρεγμένα παιδιά της.

Περί Ελλάδος και Ελλήνων η γραφή. Ελλάδα κατά την προϊστορική περίοδο, όπως μας πληροφορεί ο Αριστοτέλης, ήταν μια περιοχή που εκτεινόταν από την Δωδώνη της Ηπείρου προς τον Αχελώο. Την κατοικούσαν οι Σελλοί, οι αποκαλούμενοι κάποτε Γραικοί μεταγενέστερα δε Έλληνες. Το φύλο αυτό κατάφερε μετά τον τρωικό πόλεμο να επιβάλλει το Έλλην ως εθνικό όνομα σε όλα τα φύλα, τα οποία είχαν ως κοινά γνωρίσματα την πίστη στους ίδιους θεούς και τη γλώσσα υπό διάφορες διαλεκτικές μορφές. Οι Ρωμαίοι μετέφεραν στη Δύση το όνομα Γραικός. Αργότερα οι λαοί της Ανατολής γνωρίζοντες τους Ίωνες, οι οποίοι αποίκισαν τα παράλια της Μικράς Ασίας, αποκάλεσαν τους Έλληνες Γιουνάν.

Οι Έλληνες χαρακτηρίζονταν διαχρονικά από ακραία εξωστρέφεια. Το μαρτυρούν τα ταξίδια τους, οι περιπλανήσεις τους και οι αποικίσεις τους. Πήραν ασφαλώς πολλά στοιχεία από πολιτισμούς άλλων λαών. Ο πολιτισμός όμως, τον οποίο διαμόρφωσαν δεν ήταν είδος αντιγράφου. Οι Έλληνες εκτίναξαν τις προηγηθείσες αντιλήψεις σε δυσθεώρητα ύψη. Είχαν όμως, όπως και όλοι οι άλλοι λαοί ένα σημαντικό μειονέκτημα. Ζούσαν στο σκοτάδι της λατρείας ψευδών θεοτήτων. Αυτό συνετέλεσε στην καλλιέργεια υπεροψίας έναντι των άλλων, υπεροψίας την οποία σήμερα οι απάτριδες καταδικάζουν, ενώ την αποδέχονται, όταν αυτή εκδηλώνεται από τους ισχυρούς των ημερών μας. Όταν οι Νεοέλληνες αισθανόμαστε «στριμωγμένοι» ανασύρουμε από τα χρονοντούλαπα τις προγονικές δάφνες και κραδαίνοντάς τες επιτιθέμεθα κατά των διωκτών μας. «Πας μη Έλλην βάρβαρος» τονιζόταν κατά κόρον στο πρόσφατο παρελθόν. Όμως ο όρος βάρβαρος κατά την αρχαιότητα δεν είχε μειωτική χροιά, υπονοούσε απλώς τον αλλόγλωσσο. Ας τονιστεί και το πλέον σημαντικό: Η φράση αυτή δεν υπάρχει στην αρχαία ελληνική γραμματεία. Θεωρείται μάλιστα κατασκευή του 19ου αιώνα, τότε που ο δυτικός εθνικισμός κάλπαζε στη χώρα μας και σ’ όλη τη Βαλκανική!

Οι αναλαβόντες εργολαβικά την εφαρμογή του νεοταξικού σχεδίου αφομοίωσης των λαών στο χωνευτήρι της παγκοσμιοποίησης τονίζουν κατά κόρον τη ρήση του Ισοκράτη ότι «Έλλην είναι ο μετέχων της ελληνικής παιδείας»! Όμως ο Ισοκράτης τέκνο των αντιλήψεων της εποχής του δεν έγραψε αυτό αλλά μάλλον το αντίθετο: «Η πόλη μας τόσο ξεπέρασε κατά τη φρόνηση τους άλλους, ώστε οι μαθητές της έγιναν δάσκαλοι άλλων και σχηματίστηκε η εντύπωση ότι το όνομα των Ελλήνων είναι χαρακτηριστικό όχι πλέον του γένους αλλά της διάνοιας και αποκαλούνται Έλληνες οι μετέχοντες της παιδείας μας και όχι μόνο της κοινής καταγωγής». Οι Αθηναίοι έφθασαν στην ακρότητα δια των Θουκυδίδη και Δημοσθένη να αποκαλέσουν βάρβαρους ακόμη και τους Μακεδόνες! Και όμως ο Μακεδών Αλέξανδρος προώθησε τη γλώσσα και τον πολιτισμό μας ως τη Βακτριανή (Καβάφης). Αν κάποιοι επιμένουν να διακηρύσσουν την παρερμηνευμένη θέση του Ισοκράτη, ας προσέξουν καλά: Πολύ φοβούμαι ότι χάθηκαν οι Έλληνες εγκαταλείψαντες την παιδεία τους.

Ο Αλέξανδρος ο μέγας υπήρξε προάγγελος της ελεύσεως του Θεού στη γη. Η διάδοση της ελληνικής γλώσσας συνέβαλε τα μέγιστα στη διάδοση του Ευαγγελίου σε πλήθος λαών. Έτσι σιγά σιγά αρκετοί λαοί γνώρισαν τη νέα πίστη μέσω ελληνικών γραφών. Έγιναν όλοι αυτοί Έλληνες; Ασφαλώς όχι. Η νέα αυτοκρατορία που σχηματίστηκε, η ανατολική Ρωμαϊκή, η Ρωμανία, το Βυζάντιο ψευδεπίγραφα στη δυτική ιστορία, ήταν πολυεθνική με συνδετικό ιστό την κοινή πίστη, η οποία τόνιζε ότι «ουκ ένι Έλλην ή Ιουδαίος…». Με την πάροδο όμως του χρόνου οι λαοί που κατοικούσαν στο έδαφος της Μικράς Ασίας τουλάχιστον εξελληνίστηκαν πλήρως και συνέδεσαν τις τύχες τους με τους άλλους Ρωμιούς ώς σήμερα. Η ανταλλαγή πληθυσμών με βάση τη συνθήκη της Λωζάνης αυτό μαρτυρεί. Βέβαια η μετακίνηση έγινε με βάση τη θρησκευτική πίστη, κοινό γνώρισμα των Ρωμαίων, των πολιτών της Ρωμανίας, ή των Ρωμιών, των ραγιάδων της τουρκοκρατίας. Μπορεί όμως να ισχυριστεί κάποιος ότι οι πρόσφυγες ήσαν κάτι άλλο παρά Έλληνες; Αν τη Μικρά Ασία κατά τους αλεξανδρινούς χρόνους κατοικούσαν φύλα της μαύρης ή της κίτρινης φυλής, τι θα συνέβαινε; Θα θεωρούσαμε ότι αυτοί δεν είναι Έλληνες και θα προβάλλαμε ως πρωτεύον την κληρονομική ουσία; Θα κραυγάζαμε με πάθος ότι «Έλληνας δεν γίνεσαι, γεννιέσαι;». Και κάτι άλλο: Ύστερα από την κοσμογονική μεταβολή, που επέφερε η πίστη του Χριστού, την οποία αβίαστα αποδέχθηκαν οι πρόγονοί μας Έλληνες, μήπως πρέπει να τεθεί εκ νέου το ερώτημα, ποιος είναι Έλλην; Ποιος ήταν Έλλην (Ρωμηός ή Γραικός) το 1821; Ήταν ο εξισλαμισθείς και συμπολεμήσας κατά των κατά σάρκα αδελφών του; Ήταν ο παπικός, που καθ’ υπόδειξη του Βατικανού απείχε του αγώνος; Ήταν οι δοσίλογοι συνεργάτες των κατακτητών κατά την κατοχή; Είναι σήμερα οι άθεοι, οι οποίοι μανικά πασχίζουν να ξεθεμελιώσουν την πίστη του λαού αντλώντας δύναμη επικοινωνιακή και άλλη από σκοτεινά κέντρα διεθνούς εξουσίας; Είναι οι υποτελείς στις ξένες δυνάμεις, που βυσσοδομούν κατά της χώρα μας, αυτοί που εκποιούν την πατρίδα μας; Είναι Έλληνες εκείνοι, που όψιμα και ακολουθώντας οδηγίες σκοτεινών κέντρων που επιθυμούν τη διάδοση της πανθρησκείας, επανέρχονται στην από αιώνες κατάξερη πηγή της θρησκείας των προγόνων μας και ξεχύνουν όλη τους τη χολή κατά του Κυρίου μας Ιησού Χριστού; Είναι Έλληνες εκείνοι που θέλουν ο λαός μας να ξεχάσει την παράδοσή του, τη γλώσσα του, τα ήθη και τα έθιμά του τρέφοντάς τον καθημερινά με τη σαβούρα της παγκοσμιοποιημένης υποκουλτούρας; Είναι Έλληνες οι εκπρόσωποι του λαού στη Βουλή, που απαξίωσαν να υπηρετήσουν στο στράτευμα;

Είναι Έλληνας ο Αντετοκούμπο; Πολλά τα άθλια παιχνίδια που παίχτηκαν τελευταία στο πρόσωπό του! Οι υπέρμαχοι της ομογενοποίησης των λαών βρήκαν στην επιτυχία του πρώτης τάξεως ευκαιρία να προβάλουν την ιδεολογία τους με επένδυση εθνική, αφού στην ιστοριούλα είχε θέση και το εθνικό μας σύμβολο! Οι φύλακες της καθαρότητας βρήκαν την ευκαιρία να τονίσουν την αξία του DNA. Και ο λαός ξέχασε για λίγο τα προβλήματά του. Ο Γιάννης θα δείξει στην πράξη, αν αισθάνεται Έλληνας, ζώντας πλέον στο τρομερό χωνευτήρι λαών που λέγεται ΗΠΑ. Κι αν τελικά αφομοιωθεί υπό την καταλυτική δράση των εκατομμυρίων δολαρίων, ποιο το συμπέρασμα; Πόσοι Έλληνες με πιστοποιητικό γνησιότητας λησμόνησαν την πατρίδα μας, αν όχι στην πρώτη, στην δεύτερη γενιά; Αν όμως ο Γιάννης δεν λησμονήσει την Ελλάδα, στην οποία και πείνασε και υπέφερε, τότε ποιο το πρόβλημά μας, αν εξακολουθεί να σηκώνει, δοθείσης ευκαιρίας, τη σημαία μας;

Μήπως είναι καλύτερο να αναρωτηθούμε: Υπάρχουν ακόμη Έλληνες;

«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.